برج علاءالدین ورامین

برج آجری علاءالدین با ارتفاع 17 متر به فاصله‌ای اندک در شمال مسجد جامع ورامین قرار دارد و شامل دو قسمت است: قسمت اول: با بدنه‌ای مدور به ارتفاع 12 متر است که بخش اصلی بنا را تشکیل می‌دهد. برج علاءالدین ورامین، دارای دو در بزرگ جنوبی و شمالی است. در ضلع غربی در ارتفاع 6 متری، راه پله‌ای وجود دارد که از طریق آن می‌توان به قسمت هتل ایبیس تهران میانی برج علاءالدین ورامین راه یافت. در منتهی الیه بخش مدور، کتیبه‌ای به خط کوفی قرار دارد. تزئین خارجی برج با کاشی‌های فیروزه‌ای انجام گرفته که زیبایی خاصی به آن بخشیده است. قسمت دوم: شامل گنبدی مخروطی شکل و بزرگ به ارتفاع 5/4 متر است که روی قسمت اول قرار دارد. بخش بالایی مخروط با خطوط هتل ایبیس هندسی تزئین یافته است. تاریخ بنای برج سال 680 ه.ق است. بعضی‌ها آن را مقبره سلطان علاءالدین خوارزمشاه می‌دانند. سبک ساختمان برج، ترکیبی از معماری زمان مغول و دوره آق قویونلو و قره قریونلو است. علاوه بر اینها، قلعه‌های دیگری نیز در گستره استان تهران وجود دارد که از آن جمله می‌توان به قلعه سرخ در شهر ری اشاره کرد که مربوط به دوره‌های پیش از میلاد است.


بقایای مرکز شهر سلجوقیان شهرری

در پایین کوه نقاره خانه شهر ری، آثاری از هتل اسکان الوند یک شهر بر جای مانده از دوران سلجوقیان به چشم می‌خورد. بقایای شهر سلجوقیان به صورت ویرانه‌ای است که برج و بارویی مخروبه بر روی آن قرار گرفته است. در سال 1350، ویرانه‌های شهر سلجوقیان تا حدودی مرمت و بازسازی شد و مورد بازدید میهمانان خارجی که برای جشن‌های سلطنتی (2500 ساله) به ایران دعوت شده هتل برج سفید تهران بودند، قرار گرفت. بنا به گفته مردم بومی، شهر سلجوقیان از آن تاریخ تاکنون با دیواره‌های آهنی مسدود شده و کسی حق ورود به آنجا را ندارد . در قسمت بالایی برج و باروی شهر سلجوقیان، روی کوه نقاره خانه، برج نقاره خانه قرار دارد که آن هم متعلق به دوره سلجوقیان است.


خانه مشیرالدوله تهران

خانه قدیمی مشیرالدوله  در حد فاصل خیابان هتل آرامیس تهران منوچهری و جمهوری اسلامی در کوچه پیرنیای لالهزار واقع شده و منتسب به حسن پیرنیا ملقب به مشیرالدوله است که از رجال برجسته دوره قاجار بود. عمارت مشیرالدوله سه طبقه است و مصالح به کار رفته در خانه مشیرالدوله، عمدتاً خشت و آجر است؛ ولی شیوه پوشش در طبقات مختلف متفاوت است. تزئینات خانه مشیرالدوله در نهایت سادگی کار شده و سطوح نمای خارجی آن ساده و یکدست آجر با بندکشی گچی و سطح و داخل بنا نیز عمدتاً صاف و یکدست است. گچبری و فرنگی کاری ایوان شمالی و کاشی کاری اتاق‌های زیرزمین بنا مهمترین تزئینات آن را تشکیل می‌دهند. کاشیهای به کار رفته در زیرزمین از جنس هتل آکادمی المپیک خشت، با ابعاد بزرگ و منقوش به تصویر شخصیتهای اساطیری و تاریخی است. خانه مشیرالدوله به لحاظ قدمت و اهمیت معماری آن، تحت شماره 1899 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.


بقعه امامزاده یحیی

بقعه امامزاده یحیی در جنوب شرقی محله عودلاجان تهران در کوچه امامزاده یحیی واقع است. کوی امامزاده یحیی گوشه‌ای از ناحیه عودلاجان است هتل پرشیا تهران که به سبب وجود بقعه امامزاده یحیی به این نام خوانده می‌شود؛ این محل تا خیابان ری فاصله چندانی ندارد. این بنا در پاییز سال 1320 شمسی از روی نقشه قدیمی بنا و با همان ابعاد بازسازی شد. بنای قدیمی، شامل برج خشتی هشت ضلعی از عصر مغول بود که یک گنبد آجری 12 ضلعی بالای آن قرار داشت و در سال 1318 آن را ویران کردند. در بقعه امامزاده یحیی ، یک صندوق مرقد عتیقه و نفیس با تاریخ 895هجری نصب هتل ایرانشهر تهران شده است. این صندوق به طول 2/5 متر و عرض 1/06 متر و ارتفاع 1/18متر است که روی بدنه اطراف آن کتیبه‌های متعدد وجود دارد.


خانه قدیمی در مشیر

خانه قدیمی مشیرالدوله  در حد فاصل  هتل امیر تهران خیابان منوچهری و جمهوری اسلامی در کوچه پیرنیای لالهزار واقع شده و منتسب به حسن پیرنیا ملقب به مشیرالدوله است که از رجال برجسته دوره قاجار بود. عمارت مشیرالدوله سه طبقه است و مصالح به کار رفته در خانه مشیرالدوله، عمدتاً خشت و آجر است؛ ولی شیوه پوشش در طبقات مختلف متفاوت است. تزئینات خانه مشیرالدوله در نهایت سادگی کار شده و سطوح نمای خارجی آن ساده و یکدست آجر با بندکشی گچی و سطح و داخل بنا نیز عمدتاً صاف و یکدست است. گچبری و فرنگی کاری ایوان شمالی و هتل پژوهش هتل پژوهش تهران تهران کاشی کاری اتاق‌های زیرزمین بنا مهمترین تزئینات آن را تشکیل می‌دهند. کاشیهای به کار رفته در زیرزمین از جنس خشت، با ابعاد بزرگ و منقوش به تصویر شخصیتهای اساطیری و تاریخی است.